Sonunda ...

Hayatıma girdiğinde bi bahar mevsimiydi... Omuzunda sırt çantanda gecenin bir yarısı kapımın önünde belirivermiştin...
Kapının önünde duran sen, kapıda bekleyen bendim...

İkimizde korkak, güvensiz adımlarla birbirimize ilerlerken ne olduğunu bilmediğimiz labirentte yol aldık uzun bir süre...

Sen geldikten sonraydı sevgili hayatımın zorlu günleri...

Birinin yanımda olmasına çok ihtiyacım vardı..

Arkama dönüp ne yaptığıma bakmak istediğimde kanser gibi bi hastalığa yakalanmıştı babam..

Sonrasında gelmeler, gitmeler,savrulmalar yaşattığın gel gitler iş sorunları, maddi zorluklarla ayakta durmaya çalışırken ağlamakla geçen günler geceler....

O kadar hazırlıksızdımki sevgili hayatıma apansızca giren bu acıyla uzun bir süre ne yapacağımı, nereye koyacağımı nasıl başedeceğimi bilemedim...

Sana çok ihtiyacım vardı ve sen beni ne anladın, ne anlayış gösterdin , ne sabırla dinledin nede yanımda oldun...

Sana göre sorunluydum evet

Çünkü hayatımda hiç birşey yolunda gitmiyordu.. Birini düzeltmeye çalışırken bi başkası çıkıyordu... Canım bu kadar çok acıyorken neyle savaşmam gerektiğini kestiremiyordum...

Sense sorunların üzerine sorun eklemekte üzerine yoktu.

Güvenmek zorundaydım sana gözümün içine baka baka bana yalanlar söylediğinde bile...

Arkana dönüp bakmadan gidişlerinde, aramamanda, gelmemende sürekli kavga etmende...

Ben neler yaşıyordum, ne hissediyordum haberin yoktu....

Zordun sevgili hemde çok... Ama ben zoru sevdiğim için sevmiştim seni..

Beklentiler çabalar boşunaydı...Zamanla araya o kadar çok şey koydunki yalanlar, ihanetler, bahaneler hızına yetişmek imkansızdı...

Çok denedim seni hayatımdan çıkarabilmeyi ve unutabilmeyi...

Kendimle savaşıp her defasında sana yenildim...

Gürültü patırtının ortasında iteleye kakalaya zorla giden ilişkiden sende bende yorulduk..

Senden vazgeçip bunu kendime ispatlamaya çalıştığımda tamda seni unutmaya başladığımda yine o kapının önünde duran sen o kapıdan seni içeri alan ben oldum...

Sen her gitiiğinde de ağladım, her geldiğinde de... değişen bişey yoktu..

Varlığında yokluğunda bir muammaydı...

Dengesizliğinle benide iyce dengesizleştirdin... acımasızlığınla ordan oraya savurdun...

Oysa senden sadece yanımda olmanı istedim hepsi bu kadardı

Bir ilşkide yaşanmaması gereken herşeyi yaşattın ya sağol...

Geçirilen onca zaman yaşanan o kadar şey yıpratmıştı bizi kronikleşen ilişkide ne benimle yapabiliyordun nede bensiz...

Ne ayrılmayı göze aldın, ne de birlikte olmayı...

Yaşattıkların ağır geldi sevgili.... Ne hazmedebildim nede kaldırabildim..

Anlayacağın taşıyamadım daha fazla...

Ağzından çıkan sözleri kulakların duymamaya başlayınca, artık bende seni duymaz oldum..

Zamanla görmez ve konuşamaz hale geldim...

Ne seninle konuşabilmeyi başarabildim, ne de sana kendimi anlatabildim,

Bitmesi gerekiyordu ama yapamıyorduk..Sanki kopmaz bağlar vardı aramızda...

İkimizide yaralayan ilşkiden en fazla ben yara almıştım..

Beni kaybetmek için elinden geleni yaptın... ve sonunda yaptıklarına değdi KAYBETTİN..

Artık ne sen gelebilirsin bana  ne de ben

Ne o kapının önünde durabilirsin ne de ben o kapıyı sana açarım...

Tek başıma gala yaptığım kapanış sahnesinde uzatmalardan sonra finali yaşadım...

Sende bende rahatız artık dimi sevgili..

Sonunda film bitti...

Her biten şeylerin arkasından mutlaka yazmak lazımdı..

Yazdım bitti...